Maandag 6 jan

De middag is een flink stuk rijden, met de ingewonnen informatie en tips tot de laatste camping op de Milford Highway. Zodoende rijden we al een groot stuk van deze mooie weg met na elke bocht weer een ander zicht op (volgende) besneeuwde bergtoppen, wow! De Cascade Creek camping van DOC is enorm groot, maar niet vol, dus met veel ruimte, velden bloemen, besneeuwde bergtoppen in zicht, geweldig zo'n plek in de natuur! Er zijn enkel wat toiletblokjes, dus we koken en eten in de campervan. Dan maken we nog een ommetje, de Lake Gunn Nature Walk: weer door zo'n sprookjesachtig bos, met vergroeide bomen en hangende mossen, naar een mooi meer. Over een modderpad komen we weer recht op de camping uit.

De wekker wekt ons om 7u! We rijden de rest van Milford Highway, we zien een perfecte spiegeling in Lake Gunn en wederom na elke bocht weer een ander zicht op (volgende) besneeuwde bergtoppen, wow! Om 9.30u varen we uit en zien gelijk de prachtige Bowen Falls, de Mitre Peak en (soms 2-3 weken niet te zien) bottlenosedolfijnen! We varen verder, dicht langs hoge loodrechte rotswanden en we zien zeeleeuwen. Dan gaan we letterlijk tot onder een waterval: als je op het voordek staat, zonder regenjack, ben je doorweekt! We krijgen veel informatie, o.a. dat de Milford Sound helemaal geen sound is, omdat die niet is uitgesleten door een rivier, maar door een gletsjer en dus eigenlijk een fjord is. We gaan tot de ingang van de Tasmanzee en keren terug, langs rotsen, de grootste schildpadden ter wereld, qua vorm. Op Sealrock, hoe toepasselijk, liggen zeeleeuwen te zonnen. Dan nóg eens het spektakel van varen tot onder de waterval! Tot slot bewonderen weer de kliffen en bergen, het is allemaal geweldig mooi! We stappen uit voor Underwater Observatory, een drijvend gebouw met een gids en informatiepanelen. Hier horen we dat de fjord gevuld is met zout zeewater met daarop enkele meters zoet regenwater van de bergen, dat troebel is en daardoor zorgt dat er op 10 meter diepte al zeeleven is dat in de oceaan pas op 100 meter voorkomt. Dan dalen we af naar een ronde ruimte op 10 meter diepte met vensters om de onderwaterwereld te zien, o.a. het witte black coral (het skelet van dit dier is zwart), grote horse mussels, marble fish, yellow-black triplefin en NZ spotty. Om 12u springen we op een volgende boot die ons snel terug brengt naar de haven. We rijden de Milford Highway weer af, maar bij The Chasm lunchen we en lopen het rondje, naar weer een waterval, maar ook met potholes, mooie ronde uithollingen in de rotsen. Iets verderop starten we een wandeling en staan gelijk weer stil, omdat we twee kea's zien, voor het eerst zo in het bos, leuk! We wandelen verder over een makkelijke pad, wel wat stijgend, en slaan op een gegeven moment af naar Key Summit en trekken door naar een uitzicht op Lake Marian. De lucht wordt iets grijzer, maar we zien het meer en omliggende bergen nog wel liggen, en we dalen snel af. We rijden naar de Cascade Creek camping en staan weer even ruim en fantastisch tussen de bloemen en bergen. Tijdens het maaltje in de campervan hebben we het water opgewarmd en kunnen we de douche in de campervan voor het eerst uitproberen ... het is echt wel krap, we stoten wat af met onze ellebogen, maar het gaat eigenlijk toch best prima!

Woensdag 8 jan

We blijven heel lang in bed liggen, kijken af en toe naar buiten, heerlijk rustig zo'n eenvoudige camping midden in de natuur Laat in de ochtend beginnen we de wandeling naar Lake Marian. Over een swingbridge en het eerste stuk langs de rivier, met schitterend waterverval. Het is verder door het regenwoud weer eens een leuk uitdagend pad met rotsen, boomwortels en modder. Na de klim komen we bij het meer, dat redelijk de besneeuwde bergen aan de overkant spiegelt: prachtig! Hier blijven we dus wat langer zitten genieten. Hetzelfde pad terug gaat maar ietsje sneller. We zakken de Milford Highway helemaal verder af, maar met twee stops. Bij de Mirror Lakes, nogal verscholen en glad, zien we bergen weerspiegelen in het water. We sluiten af met een half uur wandelen door een rustig bos tot Lake Mistletoe. Tegen 18u zijn we in Manapouri op een rustieke plek, met schattige huisjes, een verzameling antieke auto's, een oud toiletgebouw dichtbij. In het hoofdgebouw doen we de was en koken en eten in de kleine campingkitchen.

Donderdag, we staan relaxt op en lopen naar Pearl Harbour (!), waar de eerste boot vertrekt. We varen uit over Lake Manapouri, met mooie uitzichten. Dan stappen we in een bus, worden over de Wilmot Pass gereden en krijgen veel informatie onderweg. Bij het uitzicht over Doubtful Sound en de Helena Falls hebben we een fotostop. De boot verlaat Deep Cove en we varen Doubtful Sound op. We gaan langs Blanket Bay, waar de crayfisherman zitten, en een vrij lange route, met schitterend uitzicht op heuvels en bergen. Door een smaller stuk gaan we tot voor de Shelter Islands. We gaan dezelfde route terug, maar liggen vijf minuten stil met de motor uit, genietend van de rust in de (Maori-naam) Patea = Place of Silence, fantastisch! Bijna terug zetten we de Lady Alice Falls op de foto en de Wilmot Pass waar we met de bus heen en weer over gaan. De bus terug heeft ook twee stops: bij de Lyvvia River met op de achtergrond een gigantische landslide en de Spey Valley, waar we besneeuwde bergtoppen zien en aan de andere kant van de weg tegen de rotswand een (20 cm.) dikke, vochtige laag mos. Met de boot terug over Lake Manapouri zitten we vooral binnen, inmiddels wel een beetje uitgewaaid.

We zijn hier dus in het natste gebied ter wereld, met vorig jaar 300 regendagen! We hadden ons dus ingesteld op 'slecht' weer en toen kregen we drie, weliswaar frisse, maar droge, zonnige dagen. Wat een geluk!