En we gaan door ...

Zondag vullen we de dag met twee grote geothermische sites vol geborrel en stoom, jullie zien daarvan wat op de foto's, het pruttelende geluid en de zwavelgeur mogen jullie erbij fantaseren. Eerst bezoeken we Wai-O-Tapu Thermal Wonderland, want daar spuit om 10.15u de Lady Knox Geyser en dat willen we niet missen! Een beetje een tegenvaller, want de geiser wordt aan het werk gezet, hoewel de vrouw die dat doet het niet fake wil noemen. Jaja, maar wij vinden het ook niet natuurlijk (vanzelf zou die twee keer per week water en stoom de lucht in blazen). Het spektakel zelf valt ook wat tegen, in een halve minuut is het gebeurd. Goed, de rest van het terrein is wel spectaculair: dampende poelen in kraters, groengele kalkvelden, watervalletje in een meer, de champagnepool (opvallend oranje gekleurde rand en bubbels) en een klein fluorescerend turquoise meer. We lopen er vol bewondering toch zo'n 6 km. rond. We lunchen bij de camper en rijden door naar Waimangu Volcanic Valley. Dit is een langgerekt bebost gebied, minder spectaculair, maar nog altijd bijzonder: de grootste warmwaterbron ter wereld, een hel blauw kratermeer, een extra klimmetje met uitzicht op meer kratermeren, silicaterrassen en eindigend bij een groot meer met watervogels. We slaan de pendelbus over en lopen het eind, deels een iets andere weg terug, zodat we de 9 km. vol maken. Terug op de camping regent het zo hard dat we een uur in de camper blijven schrijven, lezen, puzzelen. Dan douchen en Rotorua in. Het is vast mooier overdag in de zon, maar deze avond in de regen was het grauw, verlaten en saai. We fotograferen nog wel de Governmental Gardens met het fraaie museum. In een overdekte straat met eettentjes eten we heerlijk (en te veel) Indiaas.

De volgende dag zorgen we dat we vroeg binnen zijn in Whakarewarewa voor een tour met gids. Zij vertelt ons, boeiend en grappig, veel over de Maori-cultuur, het geothermische gebied en de kiwi (vogel). Wij gaan nog even het donkere kiwihuis in, waar we de nachtvogel, na het spotten in het wild, nog eens rustig van veel dichterbij kunnen zien. Daarna struinen we op eigen gelegenheid het hele geothermische gebied door en dat is weer spectaculair: (vanzelf) spuitende geisers, hete poelen, waarin (nog steeds voor toeristen) kan worden gekookt, bubbelende modderpoelen en veel stomende gaten. Dan doen we nog een rondje Maori-cultuur: het gemeenschapshuis, het pakhuis en een huisje met prachtig houtsnijwerk, het kunst en nijverheid instituut, waar de bewerking van hout, steen en bot, het bronsgieten en weven is te zien en de producten zijn te kopen. Weer onderweg lopen we een uurtje naar en rond de Huka Falls. Een brede rivier die versmalt en versnelt en dan 11 meter naar beneden stort en een 'schuimbad' vormt. In het populaire Tongariro National Park vinden we uiteindelijk een plekje op een DOC-camping (bushcamping zonder veel voorzieningen), eigenlijk wel net zo leuk, want we hebben toch alles bij ons! We koken in onze camper en, een beetje gewend aan de kou op deze hoogte, eten toch weer buiten.

Dinsdag is het vroeg en vlot opstaan, want we hebben de pendelbus van 8u vanaf een andere camping. (Daar kunnen we een minuut online en lezen de (nieuws)berichten over de vulkaanuitbarsting op White Island.) We worden afgezet bij het startpunt van Tongariro Alpine Crossing, een wandeling van plm 21 km. (incl. wat uitstapjes)met 1100 meter hoogteverschil, die bekend staat als de mooiste dagtocht van NZ. En mooi was het, fantastisch! Voor veel mensen is het pittig, maar wij vonden het heerlijk: een afwisselend, leuk pad, eerst rustig stijgend, dan een flink stuk veel traptreden omhoog en tot slot een rotsklimmetje om dan even steil door het losse gruis af te zakken en verder geleidelijk te dalen over een fijne stevige ondergrond. Het constante uitzicht op Mount Tongariro is geweldig, de Red Crater, met zijn dieprode kleur, de naam zegt het al, is prachtig en de drie kleine Esmerald Lakes en het grote Blue Lake zijn schitterend (check de foto's)! Onderweg zien we ook nog op veel plekken stoom uit de grond komen, terwijl we ook stukjes sneeuw tegen komen. Om half vier zijn we bij het eindpunt, waar we even moeten wachten op onze pendelbus van 16u. We delen dat we beiden tijdens deze tocht weer bedachten dat het zo fijn is dat we alle twee van bergwandelen houden en dat in ongeveer hetzelfde vlotte tempo doen (Erik kan iets sneller stijgen en Joke wil iets sneller dalen, maar het zijn minieme aanpassingen op elkaar). Op de camping lezen we voor het eerst meer nieuws over White Island en zien ook de voor ons bekende beelden van het eiland.

Gisteren besloten we voor een dagje watervallen te gaan. Eerst rijden we naar het zuiden van het Nationale Park en benaderen Mount Ruapehu van de andere kant dan we die tot nu toe zien. Via een rustige weg, in de winter druk vanwege het skistation aan het eind, bestijgen we de berg. Onderweg maken we een kleine leuke wandeling door bos en over zo'n 300 meter vlonderpad in een drassig stuk tot de 39 meter hoge Waitonga Falls, mooi! We zitten er even te genieten van het kabbelende water en keren terug. Verderop stoppen we nog even voor de Mangawhero Falls, bijna aan de weg, ook die zijn mooi. Dan keren we terug naar de camping. Vandaar maken we nog een rondwandeling naar een derde waterval. Door bos en meer open vlakte stijgen we ongemerkt tot we opeens onderaan de Taranaki Falls staan, wederom mooi! Er zijn Franse jongeren aan het abseilen langs de waterval, tof! We lopen nog een stuk verder richting de Tama Lakes, maar omdat het al wat later in de middag is, keren we op tijd om. We koken in de gezellige campingkitchen en eten op het terras. De avond daar lekker warm binnen zitten om te schrijven en foto's te uploaden,want de camper is leuk, maar isoleert natuurlijk voor geen meter :-) !