Donderdag 12 dec rijden we naar Waitomo, bekend van de Glowworm Caves. We checken vroeg in bij de volgende camping. Het meisje daar raadt ons gelijk de tour Spellbound aan die lokaal, minder toeristisch, kleinere groep, natuurlijker en vergelijkbaar mooi is. Ook nog goedkoper, zien we, en zij kan gelijk voor ons boeken. We hebben tijd om even het zwembad in te duiken, heerlijk bij 30 graden, en te lunchen in de schaduw. Om 14u rijdt de gids ons naar de wat verder gelegen grot, onderweg vertellend over de omgeving, landbouw en sinkholes. En er springt nog een hert voor ons weg van de weg. We lopen een stukje naar de eerste grot, waarvoor we helmen op doen. Hier geeft de gids veel informatie over de gloeiwormen en wennen we aan het donker, zodat we die steeds beter zien. Met het licht er juist op schijnend zien we ook de draden, waarmee ze insecten vangen. Langere tijd dobberen we in een bootje over het ondergrondse water onder een gewelf dat schittert, sprookjesachtig prachtig, het lijkt de Efteling wel! Terug buiten bij het beekje zien we vrij grote alen, die stroomopwaarts zwemmen en zich tussen de keien omhoog worstelen, leuk. Daarna gaan we de tweede grot in: dit is 'gewoon' met stalactieten en stalagmieten én wat skeletten van dieren die naar beneden zijn gevallen door een sinkhole - het gat daarvan zien we dus ook vanuit de grot, er schijnt zonlicht door naar binnen. Weer buiten begint het net te druppen, eenmaal in het busje stortgiet het, de modderstromen lopen over de weg. Op de camping duiken we de campervan in - we gaan maar weer lezen en puzzelen. Na de bui koken we op de bbq en eten lekker buiten.

De volgende dag rijden we weer verder en Joke probeert te schrijven, maar kijkt toch meer naar buiten: de heuvels, de zee en komt de besneeuwde Mount Taranaki (of Mount Egmont) al in zicht? Tegen de middag zijn we bij het volgende Holiday Park, waar we een ruime mooie plek mogen uitzoeken. Dan rijden we naar het Dawson Falls Visitor Center, want we willen nog wat wandelen. Eerst lopen we naar de Wilkies Pools, schitterend. Dan beslissen we dat we wel tot het Stratford Plateau kunnen, vanwaar we een aardig uitzicht hebben. We lopen ook nog door tot we midden in een kloof staan en keren dan om. Terug is een groot deel hetzelfde pad, maar nu ook een stuk door het zogenaamde Goblin Forest met verdraaide en verstrengelde bomen, vol hangende mossen en varens, die zorgen voor een feeërieke sfeer. We komen uit op een ander pad dat ons voert langs de Dawson Falls, weer een idyllische waterval! Op de camping is een (binnen!)zwembad waar we natuurlijk even induiken.

Deze dag doen we een dagwandeling van slechts 9 km., maar het is een intensieve inspanning. De eerste 600 hoogtemeters pakken we door bos en groen van struikhoogte, dat is grotendeels met trappen en stijgt vlot en makkelijk. Maar dan zijn daar de laatste 500 meters klim op een steile helling van soms 60%, geen pad, enkel met stokken de richting aangegeven, en vooral veel gruis, waarin twee stappen zetten, betekent dat je slechts één stap hoger komt, het is zwaar en vermoeiend. Langs sneeuw bereiken we in de wolken de Syme Hut, waar we gelukkig in kunnen, beschut tegen de gierende wind. Het is zo hoog hier rond het vriespunt en onze vier lagen kleding zijn geen overbodige luxe. Na de lunch gaan we terug. De steile helling daalt beter, want twee stappen zetten, betekent nu dat je drie stappen naar beneden schuift. Verder omlaag gaat ook goed. Voldaan ontspannen we de spieren nog even in het zwembad voor we van een flink maaltje genieten.

Zondag vertrekken we op tijd en gassen flink door, met enkel een lunchstop, en rond 14u rijden we Wellington in. We steken gelijk door voor de Marine Drive: een landschappelijke route langs allemaal baaien en ergens stappen we ook uit om de keiharde wind te voelen, hoewel we moeten oppassen dat er geen slippers uit de campervan vliegen! We eindigen bij Owhiro Bay waar we nog even lekker uitwaaien als we zo'n 6 km. lopen langs het strand met zwart lavazand. Rond 18u zijn we terug in de stad, waar we de camper op een parkeerplaats zetten voor de nacht. We bekijken The Harbourfront, die best mooi is, maar we zijn weer laat, overdag vol mensen in de zon is het natuurlijk veel gezelliger. Wij vinden een fijn Italiaans restaurantje, waar we uitgebreid heerlijk eten. In de campervan gebruiken we voor het eerst de toilet (past nét) en vallen in slaap ondanks het schommelen door de harde wind. Morgen vroeg op voor de ferry naar het Zuidereiland!