Vrijdag 10 jan

We doen rustig aan vandaag, vertrekken laat en hebben een flinke rit met stops, ook voor lunch, uitzicht over Lake Wakatipu en boodschappen. Om 15u zijn we bij Arrowtown op een nogal volgepakte camping. We lopen naar het centrum: een toeristisch straatje, nog in de stijl van het goudzoekerstijdperk, beetje western-achtig, nu vol met kneuterige boetiekjes en gezellige eettentjes met terrassen. We wandelen over een leuk paadje, boven de rivier, waar we 4WD's doorheen zien rijden. We gaan de Norman Smith footbridge nog over en zien in de stroom enkele hedendaagse goudzoekers (ja, toeristen kunnen hier zeven huren om het zand te doorzoeken op goud) en nemen dezelfde weg terug. Dan slenteren we ook nog door de Chinese Settlement: wat huisjes en gemarkeerde plekken met informatie over de gemeenschap Chinese immigranten goudzoekers destijds, toen gediscrimineerd, nu in ere hersteld.

We rijden om 9u weg en raken gefrustreerd in Queenstown: er is gewoon geen parkeerplaats voor onze grote van en de geplande wandeling wordt afgeraden wegens harde wind en daar verwachte storm. Boehoe! Snel de stad uit lukt ook niet met een file door een ongeluk. We zetten de campervan op de camping en doen eens iets anders. We huren sportfietsen en staan de middag op de pedalen! We volgen de mooie route langs de Arrow River, over een fijn effen gravelpad, wel wat op en neer, inspannend omhoog en makkelijk omlaag, over bruggetjes en swingbridges, heerlijk! We lunchen wat en bij de historische Kawarau Bridge, 'birthplace of bungy jump', zien we enkelen de val aan elastiek wagen (lijkt ons wel een kick, maar ook héél kort). We trappen nog enkele kilometers verder, maar dan moeten we dezelfde weg terug en dat is ook leuk. Lekker om eens anders actief te zijn, waarmee we ook wat sneller gaan en meer zien. Bij Postmasters zitten we op de veranda voor een borrel met heerlijke hapjes maar koken zelf weer in de campkitchen.

Zondag, op tijd voor een parkeerplaats bij de Gondola. Die nemen we naar boven, waar de Ben Lomond Track begint over een stijgend vrij effen pad. Na een uur zijn we bij de Saddle en zien we steeds meer van Lake Wakatipu en besneeuwde toppen. Dan volgt een steiler en rotsig pad met meer wind. Na een uurtje bereiken we de Summit. Daar op de top is het koud met veel wind, maar het uitzicht is geweldig! We eten iets en dan komt zo'n fraaie kea aangevlogen! Die komt brutaal dichtbij en probeert ritssluitingen van rugzakken open te trekken, ongelofelijk! Erik maakt veel foto's en krijgt het oranje onder de vleugels er ook op! We dalen weer af in anderhalf uur, blij dat we vrij vroeg waren, want nu wordt het drukker en steekt de wind meer op. Naar beneden gaat vlot, we doen nog een mountain bike track over een heuveltje, waar we verder lunchen. Via de Skyline Loop lopen we wat extra en tussen de skelterbanen hier. We nemen een verrukkelijk ijsje en de Gondola naar beneden. De dagwandeling viel weer mee, Joke gaat nog maar wat rennen: totaal 8,5 km. deels bergop, meer wandelend dus, maar bergaf sneller. We gaan weer eens uit eten: bij Postmasters drie gangen best bijzonder en heerlijk eten!

De wekker gaat om 7u, want Joke moet om 8.40u inchecken voor … ? Zij gaat mee in het busje naar Coronet Peak. Joke doet dus een tandemsprong paragliding en dat is het cadeau voor haar 50e verjaardag van haar lieve zussen! Zo'n 12 minuten in de lucht, veel te kort natuurlijk, maar gaaf! Joke mag ook nog even de controle overnemen (de piloot weet dat Joke ooit een cursus heeft gedaan). Op het eind swingen ze nog wat heen en weer voor de afdaling, tof! De landing gaat ook goed. Erik is er niet, komt pas 20 minuten later aan! Blijkt dat het opgegeven adres niet klopte ... Erik was dan maar naar Coronet Peak doorgereden, daar te laat, en had de paragliders in de lucht volgend uiteindelijk wel de landingsplek gevonden (6 km. van het opgegeven adres!?!). Gelukkig konden, binnen het budget, wel de foto's en filmpjes die de piloot maakte, worden gekocht. Dat pakket was sowieso wel leuk, omdat Erik dit nooit zo had kunnen vastleggen. We rijden verder, Joke inmiddels bijna bozer over het fout opgegeven adres dan blij over haar vlucht. Maar we gaan door! Het landschap wordt weer meer brede valleien en heuvels. Net voorbij Omarama nemen we een afslag, waar we zelf entrée moeten betalen in een busje bij een hek, en dan is het nog een stuk over een gravelweg. De Clay Cliffs Paritea, gelige, steile rotspartijen met smalle ravijnen in deze verder vlakke vallei. Fantastische vormen die er vanuit elke hoek weer anders uit zien. We lopen er langs, maar kunnen er ook een stukje in, overweldigend!