Vrijdag 17 januari doen we lekker rustig aan en vertrekken laat. Onderweg stoppen we bij een rivier, ook zo bijzonder blauw, blijft opvallend! We wandelen over een leuk bospaadje naar een uitkijkpunt over de Lower Rakaia Gorge en terug. We rijden weer verder, met een omweggetje via Darfield, voor boodschappen en lunchen. Dan bedenkt Erik dat hij dichtbij een kapper zag en zich daar even wil laten knippen. Oké! Met een korte coupe rijdt hij verder, uiteindelijk op de Great Alpine Way (ja, die reden we eerder op Eerste Kerstdag) en de gravel road naar Porters Lodge, waar inchecken. We doen een rondje van 2 km. omhoog en omlaag, nog even buiten in beweging. Dan zitten we op het terras van de lodge met een biertje uit de wind in de zon te lezen, heerlijk! Wat een toffe plek in de bergen!

De volgende dag is de herkansing (van de regenachtige Eerste Kerstdag) in Arthur's Park National Park en het wordt een topdag! We starten met de Avalanche Peak Track: een bospad vol keien, dat bijna gelijk erg steil klimt en af een toe met behulp van boomwortels moet worden beklauterd. Na de boomgrens is het even makkelijker, daarna weer erg steil over rotsen waar we onze weg moeten zoeken van gele pole tot gele pole, het laatste stukje over een kam. Na 2,5u zitten we op de top en zien om ons heen bergen, ook nog wat sneeuw, en de Alpine Highway door het dal en over Arthur's Pass. We dalen af via de kam en dan Scott's Track, nu de oranje poles volgend over rotsen tot de boomgrens en dan een bospad, ook vol keien, maar wat minder steil. We staan na 2u weer beneden aan de weg. Omdat we het vorige keer niet hebben gedaan in de regen, doen we nu in de zon wel nog het klimmetje naar het uitkijkplatform bij de Devils Punchbowl Falls, onze laatste waterval in NZ en ook weer mooi! We rijden tot slot naar de Cave Stream, want nu de condities beter zijn, gaan we die ook nog proberen! We lopen naar de grotingang, doen hoofdlampjes op en stappen het water in. Het komt tot net boven ons middel en is niet zo koud. De grot is als een tunnel, maximaal 2 meter smal, wel fijn om aan constant één, maar vaak zelfs beide wanden wat steun te hebben. Het is witte leisteen met afgeronde vormen en tot zo'n 6 meter hoog. Het is natuurlijk pikdonker, dus de lichtjes zijn noodzakelijk. Het waadt vrij moeizaam, tot knie- of heuphoogte stroomopwaarts, steeds tastend met je voeten naar vaste grond of een stevig liggende kei. Ook zijn er vijf watervalletjes tot 1,5 m., waarvan twee met zo'n hoge stap erin, plus de sterke tegenstroom, dat Erik even moet zoeken naar de juiste manier om er op te komen en Joke die niet kan doen zonder Eriks hulp. Een uur later en 600 m. verder klimmen we via enkele ijzeren sporten 3 m. omhoog, hier gutst de rivier de grot binnen, en het laatste stukje is nog even kruipen. Inspannende activiteit die we nooit eerder deden, door het donker tegen stromend water, echt heel tof! We lopen kletsnat terug naar de campervan, lekker dat de zon nu schijnt, en trekken droge kleren aan. Weer terug bij de lodge douchen, echt laat koken en eten, maar nog wel buiten, het is niet koud. In de campervan koffie/thee en dan gaan we nog in de lounge zitten, zo gezellig! Samen knus op de bank met goede wifi: een vorig verhaal op onze blog zetten.

Op zondag vertrekken we op ons gemak voor een ritje van 2,5u naar hartje Banks Peninsula. Onderweg nog een halve lunchstop aan Lake Forsyth, met veel zwarte zwanen. We arriveren bij de camping en krijgen een enorme plek toegewezen. We nemen het steile wandelpaadje naar beneden naar Akaroa, een rustig plaatsje met (historisch) Franse charme. Bij het eerste open terras nemen we allebei een tosti zalm, lekker! We slenteren verder door het straatje en langs het water. We nemen een ijsje en wandelen terug naar de camping. Daar lekker het zwembadje in en lezen. We koken op tijd, Joke in de campervan, Erik op de buitenboord-bbq en we eten ook buiten.

Op maandag doen we maar weer eens een boottripje. We lopen op tijd naar de hoofdpier, waar we enorme pijlstaartroggen zien! Dan gaan we aan boord, krijgen een drankje en zijn gecharmeerd van het schattige hondje. We vertrekken met een niet al te grote catamaran, dus niet druk en wel snel. We krijgen veel cultureel/historische informatie en uitleg over het landschap en de dieren. We zien al vrij snel wat veraf hectordolfijnen, de kleinste oceaandolfijn, die alleen in NZ voorkomt. Opvallend met een donkere ronde rugvin. We zien er later meer, ook twee keer vier stuks die met de boot meezwemmen. Verder de havenbaai uit en langs de kust zien we ook witvleugelpinguïns. Die zijn overdag alleen op zee te zien, jagend op voedsel. Zij duiken snel onder zodra we naderen. Jammer, want ze zijn erg klein en dus niet goed zichtbaar (op de foto). Op en rond de rotsen langs de kust zien we ook nog meer zeeleeuwen, met schattige jongen. We zien zwermen kleine rode visjes, denken we, maar het blijken kleine rode kreeftjes, krill, te zijn. Tot slot zien we veel zeevogels, waaronder vier soorten aalscholvers en de grote zuidelijke reuzenstormvogel. We springen weer aan wal en eten nog fish & chips (met verse zalm) op de hoofdpier. Terug naar de camping en we rijden de Summit Road, eigenlijk de weg over de rand van de oude krater, met steeds veranderend zicht op de lange havenbaai. We slaan af naar Okains Bay, waar we over het strand heen en weer wandelen, voor zwemmen is het ons hier te koud. Op de parkeerplaats zijn drie schommels, de grote ronde waarin je kan liggen, is heerlijk! We keren terug naar de scenic route, waar we even in de wolken rijden en het slechts 16 graden is. Op de camping is het weer warm en duiken we natuurlijk nog even het zwembad in.

Vanochtend bouwen we het bed om tot bankjes (gek!), ruimen keukenkastjes op en maken schoon. We rijden naar Christchurch, langs de mooie Botanic Gardens, maar vinden pas parkeerplek in de stad. We zien nog veel herstelwerkzaamheden van de zware aardbevingen van 2010 en 2011. We lopen een korte route door het centrum, langs belangrijke opvallende punten, zoals de ruïne van Christchurch Cathedral aan het weer levendiger wordende Cathedral Square, de gekleurde gevels in Spaanse missiestijl van New Regent Street, de Bridge of Remembrance en de Transitional Cardboard Cathedral. We lunchen in het gras aan het water. Vervolgens rijden we richting het vliegveld waar we eerst inchecken bij een hotel daar vlakbijen dan onze campervan - ons huisje! snif - in moeten leveren. Terug in het hotel zitten we even in de leuke lounge en op de kamer krijgen we net alles in onze koffers en rugzakken. We eten lekker bij een restaurantje in de buurt uit en gaan ruim vóór middernacht slapen, want de wekker gaat weer om 3.45u!