Happy New Year!!

Een fantastisch 2020!!

Voor ieder een gelukkig en gezond nieuw jaarvol mooie ervaringen!

Liefs vanuit NZ!

Joke en Erik

Nelson Lakes, Pancake Rocks & Arthur's Pass

Zaterdag 21 dec vertrekken we richting Nelson Lakes. Onderweg zien we vooral vlakke weilanden, dan beboste heuvels en daarachter hogere bergen met soms besneeuwde topjes: de Nieuw-Zeelandse Alpen! We regelen een plek bij Murchison en zijn even in het stadje. Wat verderop lunchen we en bekijken de Maruia Falls, een lage, nogal brede (eens wat anders) en schuimende waterval. Daarna vinden we de wandeling Skyline, die ons naar twee uitzichtpuntjes brengt, vanwaar het stadje en de vier rivieren zijn te zien. Tot slot doen we de Six Mile, rondje naar een waterkering en langs Nieuw-Zeelands oudste waterkrachtcentrale. In de campingkitchen koken en eten op het overdekte terras. Al weer behoorlijk afgekoeld, zitten we, Joke met weer eens verse munt thee, in de campervan.

Zondag gaan we voor korte wandelingen. We beginnen bij Lake Rotoroa met de Braeburn Walk, door een bos met veel varens naar een pittoreske waterval. We rijden verder naar de Kawatiri Junction voor de Historic Railway Walk, over een brug en door een tunnel, weer leuk. Tot slot Lake Rotoiti, ook weer mooi! We lopen een rondje over het schiereiland tussen de twee baaien door bos langs het water. Erik gaat dan lezen op een bankje aan het meer, Joke doet nog de Honeydew Walk, waar ze de honingdauw op de bomen ziet. Kleine bladluizen branden zich in de bast, eten het boomsap en scheiden suikers uit via een lange anale buis, het lijkt een witte haar met een druppeltje eraan, dat andere insecten en vogels eten. Op de camping in de zon borrelen, eens tijdig eten en nog even buiten met koffie/thee.

Deze dag stappen we even uit bij de andere baai van Lake Rotoiti en zien vanaf de steiger grote alen in het water. Dan rijden we tot we niet meer verder mogen als campervan - oké, iets meer lopen dan gepland! We volgen de onverharde weg tot we een wandelpad op kunnen, dat nog vrij vlak door het bos gaat. Dan komen we op het bedoelde Mt Robert Circuit, dat sterker, maar geleidelijk stijgt, op een gegeven moment boven de boomgrens en met steeds wisselend zicht op Lake Rotoiti en de bergen. Bij de Bushline Hut liggen we een uurtje in het gras te genieten van onze lunch en de stille natuur. Dan vervolgen we de rondtocht met vooral een gestage afdaling, eerst nog weer ander zicht op het meer en dan door berkenbos. We komen uit op een parkeerplaats/uitzichtpunt, vanwaar we verder over de gravelroad moeten afzakken. Via St. Arnaud, voor een boodschap, naar de camping, waar we van een Magnum-ijsje smullen en ook eens twee wassen doen. Ja, dat soort dingen gaan hier ook gewoon door!

Dinsdag rijden we door de Buller Gorge naar de westkust en zakken die verder af. We zien een wat woeste zee, zwart zand en rotsen. We lopen de Truman Track, door bos met veel Nikau palm, dan lagere begroeiing met vooral New-Zealand flax en tot slot het strand met een zielig watervalletje, maar een geweldig rollende zee. Bij Punakaiki nemen we veel tijd voor het bewonderen van de prachtige zogenaamde Pancake Rocks (gelaagde formaties van kalksteen en kleisteen, die door eeuwen regen, wind en zeewater zijn weggesleten) en Blowholes (holtes, die zijn gevormd door in het kalksteen binnengedrongen regenwater), waar de golven onder hoge druk instromen en uitspuiten. Fantastisch! We zien ook de roodsnavelmeeuw en Tarastern met jongen. Dan rijden we tot Kumara, checken in bij de hartelijke Kate van het kleine schattige Greenstone Retreat. We gaan nog even wandelen over een lekker grindpad tot een swingbridge, altijd leuk. Dan moeten we dezelfde weg terug en door het stadje. In de campingkitchen ons diner voor kerstavond koken en buiten eten! In de campervan dadel-walnootcake toe, het is tenslotte een feestdag!

Eerste kerstdag hebben we met een 'kerst'ontbijt van geroosterd brood, gekookt eitje en jam, buiten natuurlijk! We rijden de Great Alpine Way op en nemen een afslag om eerst even Lake Brunner te zien, wel groot en mooi. Terug op de bergweg stoppen we bij wat uitkijkpunten. We wandelen de korte Bealy Valley Walk, een leuk pad, veel over boardwalk, over en hogerop langs een beek. Even lunchen bij de campervan en dan begint het helaas te regenen en de lage bewolking hangt er ook nog steeds. We rijden verder tot Arthur's Pass, het stadje, want de pas passeer je zonder dat je er erg in hebt, stoppen even bij Lake Pearson en eindigen bij de Cave Stream, een hard stromende beek die door een grottenstelsel loopt. We lopen over het terrein en lezen op het infobord dat stroomopwaarts gaan het beste is. We lopen op onze sportschoenen naar die ingang en waden tot onze enkels door het koude water. Door het vele water is de stroom erg sterk en als je de hele grotroute wilt lopen, zou het zeker tot borsthoogte komen. We besluiten dat toch maar niet te doen met telefoons en camera bij ons. We rijden terug naar de leuke camping in Kumara, waar we weer buiten kunnen eten! Toch bijzonder op zo'n kerstdag! 

Kaikoura & Abel Tasman NP

Maandag 16 december gaat de wekker vroeg om op tijd bij de ferry te zijn. Om 9 uur verlaten we de haven van Wellington en laten Noordereiland achter ons. We zoeken een plek binnen en gaan verder inlezen over Zuidereiland. Als we de Marlboroughs invaren, gaan we even het dek op, mooie fjordachtige omgeving! We lunchen nog met een lekker broodje voor we in Picton aankomen en van boord gaan: zo kunnen we direct doorrijden naar Kaikoura. Onderweg zien we wijngaarden, Saltworks (zoutmeren) en heel veel zeeleeuwen op de zeerotsen, waar we vlak boven rijden. We bekijken de camping en wandelen het stadje door. Bij Whale Watch boeken we een walvistocht, daarvoor kom je tenslotte hierheen.

De volgende dag wandelen we het schiereiland rond, uiteindelijk 15 km. Het eerste stuk is vooral tussen de zee en een autoweg, beetje jammer. Het doel van deze wandeling maakt echter veel goed: we lopen lang over het rotsstrand dat vol ligt met zeeleeuwen. Veel liggen er vrij ver van ons af, maar enkelen dicht naast of zelfs op ons pad, wow! Ook passeren we een kolonie broedende roodsnavelmeeuwen en Huttons pijlstormvogels en zien we aalscholvers. We nemen ergens een paadje naar boven en dat voert ons leuk via een stukje bos en weilanden terug naar het stadje. We lunchen en lezen in de campervan en zien twee dolfijnen (alleen rugvinnen) dicht bij de kust. Dan is onze walvistrip gecanceld vanwege slecht weer, niet leuk! Terug naar de camping en het giet inmiddels: slecht (zicht) op een boot nu, troosten we onszelf. Joke heeft nu wel tijd om haar haar te verven, ook belangrijk, not! Dan maken we in de campingkitchen een ovenschotel van groenten met nacho's en kaas. Andere keukengebruikers kijken verbaasd naar dit culinaire hoogstandje en het smaakt uiteraard verrukkelijk! Het regent nog steeds en is best koud, dus we cocoonen in de campervan, onder een dekentje.

De ochtend erna is de herkansing bij Whale Watch ... maar helaas … ook alle ochtendtrips gaan niet door, want 'stormy wheather prevents safe sailing', echt enorm balen! En dit weer wordt langer voorspeld voor hier op zee,dus ze kunnen niks beloven de komende dagen: jammerrrr, maar dat kost ons te veel tijd (die potvissen moeten we ooit ergens anders gaan zien). We besluiten om door te reizen en komen weer langs Ohau Point met de zeeleeuwen ongeveer langs de weg. Nu stoppen we en dat is de moeite, want hier zitten jonkies bij! Er is ook actie in de kolonie: een groot mannetje die vrouwtjes verjaagt of twee vechtende vrouwtjes uit elkaar haalt, en vrouwtjes die hun jongen heen en weer slepen. Dan rijden we verder richting Nelson Lakes ... tot we een melding langs de weg zien dat de enige route daarheen is afgesloten wegens overstroming! Dat wordt even schakelen (en da's best lastig in een automaat). We besluiten om naar het zonnige Abel Tasman NP te gaan. Dat is nog een flink eind, maar we arriveren toch rond 16u bij Old Mac Donalds Farm, grappige naam, leuke camping met veel lege (heel ruime) plekken. We rijden gelijk naar het begin van de bekende Coastal Walk en lopen het eerste stukje al op en neer, beetje wetland, maar op een reiger na geen vogels, en wat bos: dit is al mooi! In de campingkitchen koken en aan de picknicktafel daar eten. We lopen nog een rondje camping en duiken dan onze campervan in.

Vandaag rijden we naar Kaiteriteri en varen daar tegen 9.30u weg met een tourboot. We doen enkele baaien aan en onderweg krijgen we informatie over het Abel Tasman Park, bijv. de Split Apple Rock en een zeeleeuwenkolonie. Om 11u stappen we af in Awaroa. We beginnen met een extra lus over het strand en over het natte zand zien we hele kleine krabbetjes kruipen. Dan volgen we het bedoelde deel van de Coastal Walk. Het goed begaanbare pad leidt ons door bos over een heuvel, de Maori brug, over een strand, waar we naar de zee luisteren en lunchen. Dan volgt weer bos over een heuvel, waar we onze eerste weka zien (later veel meer). Daarna gaan we over een swingbridge bij een watervalletje, omdat dat leuk is, maar ook omdat we de low tide track nu niet kunnen lopen wegens hoog water. Even later zijn we op Medlands Beach. Het is al de hele dag mooi weer, maar helaas te koud om te zwemmen en we wachten totdat de boot ons weer oppikt om ons terug te brengen naar Kaiteriteri. Op de camping eten we weer heerlijk van de bbq.

Deze dag nemen we vanuit Marahau de Watertaxi, een soort speedboot met slechts 18 passagiers. We scheuren weer langs de Split Apple Rock en de zeeleeuwen, daarna naar Bark Bay. Om 10u gaan we op blote voeten van de boot in de zee. Hier waren we gister bij hoog water, nu bij laag water lopen we wat meer over het strand en door geulen. Dan volgen we wederom een deel van de Coastal Walk, met energieke voeten, gemasseerd door het zand en fris van de zee. We lopen weer door bos en langs de kust. Op Torrent Beach is het pad niet helemaal duidelijk, maar we vinden het weer en gaan door bos, met een uitstapje naar Cleopatra's Pool, waar we lunchen. We vervolgen de Coastal Walk met mooie uitzichten op de baaitjes, blauwe zee en nog wat schattige kleine watervalletjes. Het pad met weinig hoogteverschil, gaat ondanks de opkomende afstandspijntjes, toch wel vlot. Om 17u met 28 km. in de benen, zijn we weer in Marahau. Na de douche gaan we naar het leuke Park Cafe, waar we van nacho's, pizza (Joke heel toepasselijk een Vege frisbee) en homemade cake smullen - vol(daan) terug naar de campervan.

Waitomo & Mt. Taranaki

Donderdag 12 dec rijden we naar Waitomo, bekend van de Glowworm Caves. We checken vroeg in bij de volgende camping. Het meisje daar raadt ons gelijk de tour Spellbound aan die lokaal, minder toeristisch, kleinere groep, natuurlijker en vergelijkbaar mooi is. Ook nog goedkoper, zien we, en zij kan gelijk voor ons boeken. We hebben tijd om even het zwembad in te duiken, heerlijk bij 30 graden, en te lunchen in de schaduw. Om 14u rijdt de gids ons naar de wat verder gelegen grot, onderweg vertellend over de omgeving, landbouw en sinkholes. En er springt nog een hert voor ons weg van de weg. We lopen een stukje naar de eerste grot, waarvoor we helmen op doen. Hier geeft de gids veel informatie over de gloeiwormen en wennen we aan het donker, zodat we die steeds beter zien. Met het licht er juist op schijnend zien we ook de draden, waarmee ze insecten vangen. Langere tijd dobberen we in een bootje over het ondergrondse water onder een gewelf dat schittert, sprookjesachtig prachtig, het lijkt de Efteling wel! Terug buiten bij het beekje zien we vrij grote alen, die stroomopwaarts zwemmen en zich tussen de keien omhoog worstelen, leuk. Daarna gaan we de tweede grot in: dit is 'gewoon' met stalactieten en stalagmieten én wat skeletten van dieren die naar beneden zijn gevallen door een sinkhole - het gat daarvan zien we dus ook vanuit de grot, er schijnt zonlicht door naar binnen. Weer buiten begint het net te druppen, eenmaal in het busje stortgiet het, de modderstromen lopen over de weg. Op de camping duiken we de campervan in - we gaan maar weer lezen en puzzelen. Na de bui koken we op de bbq en eten lekker buiten.

De volgende dag rijden we weer verder en Joke probeert te schrijven, maar kijkt toch meer naar buiten: de heuvels, de zee en komt de besneeuwde Mount Taranaki (of Mount Egmont) al in zicht? Tegen de middag zijn we bij het volgende Holiday Park, waar we een ruime mooie plek mogen uitzoeken. Dan rijden we naar het Dawson Falls Visitor Center, want we willen nog wat wandelen. Eerst lopen we naar de Wilkies Pools, schitterend. Dan beslissen we dat we wel tot het Stratford Plateau kunnen, vanwaar we een aardig uitzicht hebben. We lopen ook nog door tot we midden in een kloof staan en keren dan om. Terug is een groot deel hetzelfde pad, maar nu ook een stuk door het zogenaamde Goblin Forest met verdraaide en verstrengelde bomen, vol hangende mossen en varens, die zorgen voor een feeërieke sfeer. We komen uit op een ander pad dat ons voert langs de Dawson Falls, weer een idyllische waterval! Op de camping is een (binnen!)zwembad waar we natuurlijk even induiken.

Deze dag doen we een dagwandeling van slechts 9 km., maar het is een intensieve inspanning. De eerste 600 hoogtemeters pakken we door bos en groen van struikhoogte, dat is grotendeels met trappen en stijgt vlot en makkelijk. Maar dan zijn daar de laatste 500 meters klim op een steile helling van soms 60%, geen pad, enkel met stokken de richting aangegeven, en vooral veel gruis, waarin twee stappen zetten, betekent dat je slechts één stap hoger komt, het is zwaar en vermoeiend. Langs sneeuw bereiken we in de wolken de Syme Hut, waar we gelukkig in kunnen, beschut tegen de gierende wind. Het is zo hoog hier rond het vriespunt en onze vier lagen kleding zijn geen overbodige luxe. Na de lunch gaan we terug. De steile helling daalt beter, want twee stappen zetten, betekent nu dat je drie stappen naar beneden schuift. Verder omlaag gaat ook goed. Voldaan ontspannen we de spieren nog even in het zwembad voor we van een flink maaltje genieten.

Zondag vertrekken we op tijd en gassen flink door, met enkel een lunchstop, en rond 14u rijden we Wellington in. We steken gelijk door voor de Marine Drive: een landschappelijke route langs allemaal baaien en ergens stappen we ook uit om de keiharde wind te voelen, hoewel we moeten oppassen dat er geen slippers uit de campervan vliegen! We eindigen bij Owhiro Bay waar we nog even lekker uitwaaien als we zo'n 6 km. lopen langs het strand met zwart lavazand. Rond 18u zijn we terug in de stad, waar we de camper op een parkeerplaats zetten voor de nacht. We bekijken The Harbourfront, die best mooi is, maar we zijn weer laat, overdag vol mensen in de zon is het natuurlijk veel gezelliger. Wij vinden een fijn Italiaans restaurantje, waar we uitgebreid heerlijk eten. In de campervan gebruiken we voor het eerst de toilet (past nét) en vallen in slaap ondanks het schommelen door de harde wind. Morgen vroeg op voor de ferry naar het Zuidereiland!

Campervan en andere dagelijkse dingen

Even een blog tussendoor over de campervan, want sommige mensen zijn benieuwd hoe onstiny house op wielen eruit ziet. Nou, we hebben enkele foto's geplaatst. Wij zijn er zó blij mee! Ooit samen begonnen met rugzak en kampeerspullen, overgestapt op de auto met veel meer kampeerspullen, vijf jaar geleden in Australië drie maanden in een 4WD en nu deze luxe!

Er is veel (opberg)ruimte voorin vooral dankzij een derde stoel (we hebben ongevraagd een driepersoons gekregen). Achter een smal deurtje zit een ieniemini douche, wastafel en wc, maar dat is nu vooral opberghok, want die gaan we pas gebruiken bij hoge nood, bijv. op een bush camping zonder faciliteiten. We hebben een keukenblokje met koelkast en laden vol servies, pannen, bestek en voorraad, een paar pitten en een wasbakje. Naast de badkamer (haha) zijn nog wat kastjes en een magnetron, die hebben we thuis niet eens! en gebruiken hier ook niet. Tot slot, niet onbelangrijk: geen matjes of tweepersoons luchtbed met slaapzakken, maar een matras van kussens met een dekbed, lekker! Ook zo'n verschil met de grote reis eerder, waarmee wij toch vergelijken: toen moest elke avond het autodak omhoog om het bed te bouwen, je moest er in/uit klimmen, je kon niet rechtop zitten en we moesten het weer afbouwen als we gingen rijden. Nu is het bed laag gebouwd van het zitje met banken, kan je er in/uit stappen, rechtop zitten om bijv. te lezen en we laten het liggen, want zitten om bijv. te eten, doen we buiten.

Op de foto's is ook de keuken in gebruik te zien, dus we voegen even die routine bij: Joke bedenkt de maaltijden en maakt het boodschappenlijstje (meestal terwijl Erik zijn ding doet: blij dat hij rijdt). De boodschappen doen we gezellig samen en het koken wordt gecoördineerd door Joke, die het nodige snijdt, terwijl Erik het échte werk doet: in de pannen roeren en bij de bbq staan!

Tja en na het koken, eten en afwassen nog druk met schrijven, foto's uploaden, wat whatsappen, lezen en bedenken wat we de volgende dag doen, want we vullen vaak pas kort vooraf de globale planning precies in. En dan een beetje op tijd naar bed, want de volgende dag weer vroeg op voor volgende nieuwe indrukken!

Rotorua & Tongariro NP

En we gaan door ...

Zondag vullen we de dag met twee grote geothermische sites vol geborrel en stoom, jullie zien daarvan wat op de foto's, het pruttelende geluid en de zwavelgeur mogen jullie erbij fantaseren. Eerst bezoeken we Wai-O-Tapu Thermal Wonderland, want daar spuit om 10.15u de Lady Knox Geyser en dat willen we niet missen! Een beetje een tegenvaller, want de geiser wordt aan het werk gezet, hoewel de vrouw die dat doet het niet fake wil noemen. Jaja, maar wij vinden het ook niet natuurlijk (vanzelf zou die twee keer per week water en stoom de lucht in blazen). Het spektakel zelf valt ook wat tegen, in een halve minuut is het gebeurd. Goed, de rest van het terrein is wel spectaculair: dampende poelen in kraters, groengele kalkvelden, watervalletje in een meer, de champagnepool (opvallend oranje gekleurde rand en bubbels) en een klein fluorescerend turquoise meer. We lopen er vol bewondering toch zo'n 6 km. rond. We lunchen bij de camper en rijden door naar Waimangu Volcanic Valley. Dit is een langgerekt bebost gebied, minder spectaculair, maar nog altijd bijzonder: de grootste warmwaterbron ter wereld, een hel blauw kratermeer, een extra klimmetje met uitzicht op meer kratermeren, silicaterrassen en eindigend bij een groot meer met watervogels. We slaan de pendelbus over en lopen het eind, deels een iets andere weg terug, zodat we de 9 km. vol maken. Terug op de camping regent het zo hard dat we een uur in de camper blijven schrijven, lezen, puzzelen. Dan douchen en Rotorua in. Het is vast mooier overdag in de zon, maar deze avond in de regen was het grauw, verlaten en saai. We fotograferen nog wel de Governmental Gardens met het fraaie museum. In een overdekte straat met eettentjes eten we heerlijk (en te veel) Indiaas.

De volgende dag zorgen we dat we vroeg binnen zijn in Whakarewarewa voor een tour met gids. Zij vertelt ons, boeiend en grappig, veel over de Maori-cultuur, het geothermische gebied en de kiwi (vogel). Wij gaan nog even het donkere kiwihuis in, waar we de nachtvogel, na het spotten in het wild, nog eens rustig van veel dichterbij kunnen zien. Daarna struinen we op eigen gelegenheid het hele geothermische gebied door en dat is weer spectaculair: (vanzelf) spuitende geisers, hete poelen, waarin (nog steeds voor toeristen) kan worden gekookt, bubbelende modderpoelen en veel stomende gaten. Dan doen we nog een rondje Maori-cultuur: het gemeenschapshuis, het pakhuis en een huisje met prachtig houtsnijwerk, het kunst en nijverheid instituut, waar de bewerking van hout, steen en bot, het bronsgieten en weven is te zien en de producten zijn te kopen. Weer onderweg lopen we een uurtje naar en rond de Huka Falls. Een brede rivier die versmalt en versnelt en dan 11 meter naar beneden stort en een 'schuimbad' vormt. In het populaire Tongariro National Park vinden we uiteindelijk een plekje op een DOC-camping (bushcamping zonder veel voorzieningen), eigenlijk wel net zo leuk, want we hebben toch alles bij ons! We koken in onze camper en, een beetje gewend aan de kou op deze hoogte, eten toch weer buiten.

Dinsdag is het vroeg en vlot opstaan, want we hebben de pendelbus van 8u vanaf een andere camping. (Daar kunnen we een minuut online en lezen de (nieuws)berichten over de vulkaanuitbarsting op White Island.) We worden afgezet bij het startpunt van Tongariro Alpine Crossing, een wandeling van plm 21 km. (incl. wat uitstapjes)met 1100 meter hoogteverschil, die bekend staat als de mooiste dagtocht van NZ. En mooi was het, fantastisch! Voor veel mensen is het pittig, maar wij vonden het heerlijk: een afwisselend, leuk pad, eerst rustig stijgend, dan een flink stuk veel traptreden omhoog en tot slot een rotsklimmetje om dan even steil door het losse gruis af te zakken en verder geleidelijk te dalen over een fijne stevige ondergrond. Het constante uitzicht op Mount Tongariro is geweldig, de Red Crater, met zijn dieprode kleur, de naam zegt het al, is prachtig en de drie kleine Esmerald Lakes en het grote Blue Lake zijn schitterend (check de foto's)! Onderweg zien we ook nog op veel plekken stoom uit de grond komen, terwijl we ook stukjes sneeuw tegen komen. Om half vier zijn we bij het eindpunt, waar we even moeten wachten op onze pendelbus van 16u. We delen dat we beiden tijdens deze tocht weer bedachten dat het zo fijn is dat we alle twee van bergwandelen houden en dat in ongeveer hetzelfde vlotte tempo doen (Erik kan iets sneller stijgen en Joke wil iets sneller dalen, maar het zijn minieme aanpassingen op elkaar). Op de camping lezen we voor het eerst meer nieuws over White Island en zien ook de voor ons bekende beelden van het eiland.

Gisteren besloten we voor een dagje watervallen te gaan. Eerst rijden we naar het zuiden van het Nationale Park en benaderen Mount Ruapehu van de andere kant dan we die tot nu toe zien. Via een rustige weg, in de winter druk vanwege het skistation aan het eind, bestijgen we de berg. Onderweg maken we een kleine leuke wandeling door bos en over zo'n 300 meter vlonderpad in een drassig stuk tot de 39 meter hoge Waitonga Falls, mooi! We zitten er even te genieten van het kabbelende water en keren terug. Verderop stoppen we nog even voor de Mangawhero Falls, bijna aan de weg, ook die zijn mooi. Dan keren we terug naar de camping. Vandaar maken we nog een rondwandeling naar een derde waterval. Door bos en meer open vlakte stijgen we ongemerkt tot we opeens onderaan de Taranaki Falls staan, wederom mooi! Er zijn Franse jongeren aan het abseilen langs de waterval, tof! We lopen nog een stuk verder richting de Tama Lakes, maar omdat het al wat later in de middag is, keren we op tijd om. We koken in de gezellige campingkitchen en eten op het terras. De avond daar lekker warm binnen zitten om te schrijven en foto's te uploaden,want de camper is leuk, maar isoleert natuurlijk voor geen meter :-) !

Vulkaanuitbarsting White Island gemist - gelukkig!

Even kort tussendoor:

We waren even op een bushcamping en aan het wandelen, dus zonderWiFi. Vanmorgen konden we slechts een minuut berichten binnen halen en waren toen weer offline. Vanwege het nieuws en enkele bezorgde vragen, laten we hier ook nog even iedereen weten: we waren zaterdag op White Island en hebben dus de vulkaanuitbarsting van maandag gemist - gelukkig! Heel heftig nieuws waar we toch wel even mee bezig waren. Men vreest uiteindelijk voor 29 doden en de tourorganisatie wordt waarschijnlijk aangeklaagd voor doodslag, omdat er al enkele weken verhoogde activiteit was. Met terugwerkende kracht was het toch een heel spannend bezoek. Nu zijn we blij dat we er nog op tijd zijn geweest, want het was sowieso indrukwekkend!

Met ons dus alles okéen we gaan verder extra genieten, van elkaar en dit prachtige land!

Coromandel Peninsula & White Island

Woensdag verlaten we Northland en in de middag rijden we door het bos van het schiereiland Coromandel. We zetten de camper vlakbij de Hot Water Beach. We wandelen over het strand en stuiten op het einde van beek, vrij warm water, we schatten 30 graden. Terug bij dé hotspot zitten er best veel mensen in hun zelfgegraven kuil met water dat opwelt uit de bron hieronder. We hebben ook even gelopen door de plekken die logischerwijs leeg zijn: te heet! Vrij laat terug bij de camper koken we voor het eerst in het eigen keukentje: werkt prima!

Dan hebben we een heerlijk zonnige dag, dus zoeken we veel water op! We beginnen met zo'n 10 km. wandelen. Eerst naar Cathedral Cove, een prachtige uitgesleten rots, waar we ook even de koude zee in gaan. Terug via Stingray Bay, die haar naam eer aandoet: we snorkelen en zien pijlstaartroggen, van zelfs een meter groot. Dan rijden we een stuk, o.a. over de 309 road, een leuke bochtige grindweg. We stoppen bij een kleine, pittoreske waterval en gaan even de koele poel in. Daarna rijden we naar het Waterworks Funpark waar de eigenaar net vertrekt. Hij laat ons toch het park in, gratis omdat hij een en ander heeft afgesloten. We lopen een ronde door het Funpark, waar alles voornamelijk van gebruikte materialen is gemaakt, en zien interactieve en grappige (water)kunstwerken, en ingenieuze en leuke speeltoestellen. We zijn nogal laat terug, dus zien af van het plan onze eigen hottub op de beach te graven: waarschijnlijk zit het al vol op de juiste plek en eigenlijk is het toch maar een modderig zooitje.

De volgende dag rijden we weer verder, maar een kortere afstand, dus tijd voor twee uitstapjes onderweg. We gaan door de Karangahake Gorge en wandelen daar ruim 3 km. door de groene kloof, langs ruïnes van de goudmijnindustrie, over oude (spoor)bruggen en door een 1 km. lange tunnel, leuk! Verder bij Tauranga parkeren we langs het strand en wandelen naar en half rond Mount Maunganui en klimmen dan naar de top voor een aardig uitzicht. In de Bay of Plenty staan we op de camping bijna aan zee! We lopen een stukje over het strand en duiken even in het zwembad. We koken ons maaltje in het eigen keukentje én op de eigen buitenboord-bbq, ook die werkt prima!

Vandaag hebben we weer een boottochtje gedaan. Onderweg naar White Island zitten we ineens in een school van zo'n 12 dolfijnen, wederom leuk! Dan zien en ruiken we ons doel: de actiefste vulkaan van NZ! Uit veiligheid moet een helm op en vanwege de vele zwaveldampen gaat soms het gasmasker op. We lopen 1,5 uur met gidsen rond die veel informatie geven. Het is een bijzonder kaal maanlandschap, met de geelgroen kleur van het zwavel, warme grond, warm water en een kratermeer, waar het in een hoek in hoog tempo lava en modder spuit! Op de terugtocht krijgen we een lekkere lunchbox en mijmeren nog na over deze indrukwekkende locatie. (Check de foto's!) Eind van de middag staan we weer op de volgende camping. In een volgende blog lees je waar ...